Een eerste indruk heb je maar één keer, dus ik probeer die zo lang mogelijk te stretchen. De verhuizing ging voortvarend en we zitten inmiddels ruim een week in onze nieuwe stulp in Domezain. Het is werkelijk een paradijs, en het is maar goed dat we hard en veel moeten werken, anders zou ik me er niet goed bij voelen, zo betoverend mooi en fijn is het. Is het niet de sterrenhemel, de zonsopkomst en -ondergang, dan zijn het wel de vogels, de grillige winterbomen en de stilte. Iedere dag ontdekken we weer wat Franse spullen op het erf of in de woning; oude spuitflessen, een oude eg, tegels van een oude keukenvloer en mooie planten in de pot. Allemaal van generaties vorige bewoners, vooral de aardige vorige bewoners. Ook de burgemeester, buurvrouw en lokale wijnhandelaar ontmoet, allemaal superfijne mensen.

Het poetsen van een Franse keuken – deze staat in de top 3 vieste keukens die ik in mijn leven heb gezien/geroken, inclusief mijn studentenbestaan -, duurde twee dagen met 1 hele fles St. Marc en tig doekjes en borstels, maar dat gaf wel enorm veel voldoening. Het is zeer de vraag of ik de zes liter ingebouwde (schone) frituur ooit ga gebruiken. Dat geldt ook voor de enorme bakplaat die bij McDonalds niet zou misstaan. Maar is ook best handig als afdruipplaat.

De tuin begint hier al aan de lente, de abrikoos begint voorzichtig met wat bloesem. Ik ben vooral aan het inventariseren wat er allemaal staat, en ik moet hoognodig de meegenomen planten en bomen in de grond zetten. De grond is hier klei / lemig, ideaal voor druiven maar niet voor de meegebrachte japanse esdoorns. Die gaan dus terug in de pot. Overigens zie ik dat geplant materiaal hier bijna allemaal van Nederlandse kweek is. Onze adoptiekip vindt het allemaal best, die scharrelt rond. Er schijnt hier geen roofdier te zijn, wat ik nou niet echt natuurlijk vind. Er wordt hier wel gejaagd, zaterdag hebben de jagers hun ‘license to kill’ verantwoord aan de bewoners: 26 herten en ook zoiets aan everzwijnen. Dus wild is er wel, maar die laten onze kip met rust.

Voorlopig zijn we dus nog druk met settelen in het huis, Luuk is de boekenkast aan het timmeren, zodat ooit die 100-plus dozen daarin verdwijnen, en ik ben bezig met poetsen en de kamers inrichten. En we zijn druk met aannemers voor zonnepanelen, laadstation en asbest verwijderen. Het begint door te dringen dat we voortaan met een eindeloze en redelijk dwingende takenlijst te maken hebben, inherent aan een groot pand en veel grond. C’est un paradis, avec beaucoup de travail!